Budka Suflera to jeden z dinozaurów polskiej sceny muzycznej. Grupa grała polskiego rocka, a okres jej działalności przypadł na lata 1974 – 2014. Założycielami zespołu byli Krzysztof Cugowski i Romuald Lipka. Skład osobowy zespołu przez okres 40 lat wielokrotnie się zmieniał. Głównie śpiewem w grupie zajmował się Krzysztof Cugowski, jednak w latach 1978-1983 wokalistów było wielu, w tym między innymi Urszula, Anna Jantar czy Romuald Czystaw, a także Felicjan Andrzejczak.
Pomimo, iż oficjalnie podaje się rozpoczęcie działalności grupy na rok 1974 to tak na prawdę zespół rozpoczął swą działalność w 1969 roku, kiedy to licealista Krzysiek Cugowski i jego koledzy Krzysiek Brozi (gitara), Janusz Pędzisz (bas) i Jacek Gruen (perkusja)rozpoczęli pierwsze próby muzyczne. Jednak zespół przestał istnieć w 1970 roku, jesienią. Tego samego roku Cugowski dołączył do zespołu Romualda Lipki „Stowarzyszenie Cnót Wszelakich”, który później zmienił nazwę na znaną dzisiaj Budkę Suflera.
Kiedy wokalista Budki dostał się na studia, grupa postanowiła poczekać na jego powrót. Przez ten okres zmieniali się wokaliści, a sam zespół współpracował z Teatrem im. Osterwy. Sukcesy przedstawienia, do którego panowie grali muzykę, pozwolił przetrwać im bez frontmana. Punktem zwrotnym w karierze Budki było nagranie polskiej wersji hitu „Ain’t no sunshine” Billa Withersa. Utwór znalazł się na płycie Underground i otworzył drzwi do wytwórni płytowej oraz koncertowania.
„Cień wielkiej góry” to jeden z największych przebojów Budki Suflera. Piosenka powstała z inspiracji tragedią dwóch polskich himalaistów – Zbigniewa Stepka oraz Andrzeja Grzązka. Następnie powstały utwory „Lubię ten stary obraz” oraz „Memu miastu na do widzenia”.
Pierwszy, debiutancki album zespołu powstał przy udziale takich gwiazd jak Czesław Niemen oraz zespół Alibabki, a także przy akompaniamencie sekcji instrumentów smyczkowych. Na początku roku 1976 światło dzienne ujrzał drugi album zespołu, zatytułowany „Przechodniem byłem między wami”. Pomimo gorszej jakości nagrania od poprzedniego albumu, ten, zawierający zaledwie 6 premierowych kawałków, zyskał status złotej płyty.
Nic jednak nie może trwać wiecznie. W 1977 roku Cugowski zostaje wyrzucony z zespołu, ponieważ zażądał dołączenia swego nazwiska do nazwy zespołu, na co nie zgodził się Lipko. I tak od stycznia 1978 roku zespół nie miał wokalisty, którego wakat zajął Stanisław Węglorz z grupy Skaldowie. Po kilku koncertach i sesjach muzycznych uznano jednak, iż nie ma on wystarczającego głosu, by śpiewać rocka. Na jego miejscu pojawił się Romuald Czystaw.
Jako wokaliści w Budce zaśpiewali między innymi Izabela Trojanowska czy Urszula. Przez zespół przeszło także kilku gitarzystów, perkusistów czy tekściarzy. Ostatecznie jednak Budka „ustabilizowała się” i wydając kolejne płyty i single, zdobywała coraz to większe grono fanów w kraju. Zespół oficjalnie zakończył swoją działalność z końcem grudnia 2014 roku.
